တစ္ကိုယ္ေရ
မိုး
စိတ္ေတြ ညို႔ညို႔လာတိုင္း
ကိုယ္ကပ္ရမည္႔ကမ္း
မဟုတ္တဲ့ ရင္ခြင္ေလးဆီ
လိႈင္းေတြ
တစ္လံုးၿပီးတစ္လံုး ပစ္သြင္းစမ္းသပ္ရင္း
ဘဝကို မုတ္သုန္ထဲ
ဆြဲေခၚခဲ့တယ္။
ထစ္ခ်ဳန္းသံ
စူးရွနာက်င္ကြဲအက္။
အေငြ႕ပ်ံတက္ခဲ့ေသာ
ခ်စ္ျခင္းမ်ားစြာအတြက္
အလြမ္းေတြ
ရႊဲရႊဲနစ္ထြန္းသြားေအာင္
သူမအနား
စိတ္ရွိသမွ်
ရြာသြန္းပစ္ခဲ့ၿပီ။
ဒီရာသီမွာ
ကိုယ္ပြင့္ရမည့္ပန္း
ဆင္ယင္ထံုးဖြဲ႕ရမည့္
ေတာအုပ္အလယ္မွာ
ေခါင္းကိုယမ္း
ဆံပင္ကိုခါထုတ္
လက္သီးက်စ္က်စ္ပါေအာင္
ဆုပ္ၿပီး
မ်က္လံုးကို
စုံမွိတ္ခ်လိုက္ေတာ့
အတိတ္မွာလည္း
မိုးသည္းဘူးတယ္။
မိုးျမင့္ေခါင္
Individual
Rain
When the
mind becomes dull,
Tring to
fling one wave after another
Unto
little bosom that I haven’t to reach
I
dragged life into monsoon.
Explosive
noise
Sharpen,
harm and crack.
For vaporized
and raised love
I fall
rain in all mood
Around
her
To be
wet enough by nostalgia.
It’s
flower that I have blossom in this season
Midst
the wood would-be adorned
By the
time I close the eye in pair
After
having the fists tightly
Shook
the head, waved the hair in cleaning
In the
past, it has ever rained, heavily, too.
Trs:Maung
Nay Pyar
Myanmar
People(February/2005)
