တံခါး

    တံခါး     

ခင္ဗ်ား

ပခံုးေပၚမွာ လြယ္အိတ္တစ္လံုးရွိၿပီး

ကၽြန္ေတာ့္

ပခံုးေပၚမွာ လြယ္အိတ္တစ္လံုးရွိတယ္။

ေလာကအခန္းငယ္ထဲ

ထိုင္ေနတဲ့ ထိုင္ခံုတစ္လံုး

အသက္ရွင္လ်က္နဲ႔

ဘဝကို ဖြင့္မၾကည္႔ရဲဘူး။

ေဟာ

ၾကားရဲ႕ မဟုတ္လား

အဲဒီအသံဟာ

သံလမ္းေပၚ ျဖတ္ေလွ်ာက္သြားတဲ့

ရထားတစ္စင္းရဲ႕ ဥၾသသံ မဟုတ္ဘူး။

ကၽြန္ေတာ္ အိမ္နီးခ်င္းထိုင္ခံုက

သက္ျပင္းအူသံ။

“အေပ်ာ္ဆံုး အခ်ိန္ဆိုတာလည္း

ေပ်ာ္တုန္း ခဏပါပဲဗ်ာ” တဲ့

“ ေကာင္းကင္ကို

ခဏ ဖယ္ခိုင္းတယ္

မ်က္လံုး အၾကည္႔ေတြ

ဘယ္ေလာက္ေဝးေဝး ေရာက္သလဲ သိခ်င္လို႔ပါ” တဲ့။

(အဲဒီေကာင္းကင္ျပာၾကီးနဲ႔ ျမင္ကြင္းကို အနားသတ္ခဲ႔ရတာၾကာျပီ။)

လူ႔ခ်င္ျခင္းဟာ ေၾကာက္စရာ

လူ႔ခ်င္ျခင္းဟာ ေၾကာက္စရာ

လူ႔ခ်င္ျခင္းဟာ ေၾကာက္စရာေကာင္းလွေပါ႔။

ဘယ္မွာလဲ တံခါး။   ။

မင္းထက္ညိမ္း

The Door

On your shoulder
There is a bag and
On my shoulder too
There is a bag.

In the cell of world
A stool sitting down
Dare not to open life
While living.

Listen!
Do you hear?
That voice
Is not siren of train
Running on the railway.
It is the sigh
From my next stool

It is said”the happiest time is also
Just a moment of being happy.”

“The sky
Is asked aside for a minute
The optical view
I wanna know how far it is” said.
(It is so long that the view was stricted
With that blue sky)

Human pica is terrible.
Human pica is terrible.
Human pica is very terrible.

Where is the door?

Trs:Maung Nay Pyar

Myanmar People(April/2005)

www.people.com/mm